Gijs Wildeman – weblog
Zo werkt Amerika
Met het opruimen en herschikken van mijn vakbondsboeken viel er een klein boekje uit de kast. Boekje is al een groot woord meer een brochure met als titel “Zo werkt Amerika”. Geen idee hoe ik er aan kom. Het is een verslag van Nederlandse Vakbondsleiders die in november en december 1949 de VS bezoeken. Een delegatie van mannen van NVV, KAB en CNV. Wat verder speurend vond ik in het Utrechts Nieuwsblad van 15 november 1949 het volgende bericht, 12 vakbondsbestuurders naar Amerika vertrokken. Tien der twaalf vertegenwoordigers van de drie Nederlandse vakbonden zijn maandagavond per KLM naar Amerika vertrokken. Waar zij onder auspiciën van de E.C.A ( Marshall plan) een studiereis van 4 á 5 weken zullen maken. Twee vertegenwoordigers van de KAB de heren J. de Wit en F.Brussel zijn reeds per boot vertrokken. En dan vallen de verdere namen van de deelnemers onder wie J.J.Berger van het NVV en J.van Eibergen van het CNV. Het bericht vermeldt verder: Het doel van deze tocht is een studie te maken van de werkzaamheden van de Amerikaanse vakbonden met betrekking tot het verhogen van de productie en efficiency van het arbeidsproces en de behandeling van de arbeidsproblemen. Voorts zullen de technische uitrustingen van de Amerikaanse fabrieken worden bezichtigd en zal de delegatie contact hebben met regeringsinstanties en partuculiereorganisaties.
Verschillen tussen Nederland en VS
De brochure is een verslag van de reis. Waarmee de heren ook verantwoording af leggen tegenover de achterban, Een prachtige opsomming van de verschillen tussen Nederland en de VS met nagenoeg een uitkomst die in alles een voordeel voor de Amerikanen zijn. Behalve dan over de sociale zekerheid die ook toen al in Nederland veel beter is. De ziektewet, WW, pensioen is daar allemaal minder. Het zal wel snel beter worden is de gedachte van de heren, zeker met zo’n sterke vakbond in de VS. Mij schiet dan direct door mijn hoofd, hoeveel moeite President Obama het gekost heeft om in 2012 pas een verplichte zorgwet in te voeren en die nog steeds onder druk staat.
Verlangen naar vrede
Het slot van het verslag, wil ik u niet onthouden. Ik citeer: er was één ding waardoor wij bijzonder getroffen werden namelijk, het verlangen naar vrede bij alle Amerikanen en naar een vreedzaam bestaan dat toelaat dat men zijn energie besteedt aan het verbeteren van de levensstandaard der arbeiders. De delegatie denkt met genoegen terug aan het hartelijke welkom dat zij ontvingen. Met de conclusie dat de idealen gelijk zijn en de democratie onzer volken verenigd. Op weg naar vrijheid en menselijke waardigheid.
Dat schreven de vakbondsbestuurders in 1949. Nu 67 jaar later mag je vaststellen dat de levenstandaard sterk verbeterd is zowel in de VS als in Nederland. Even zo goed bestaat er ook daar en bij ons nog armoede. En of we nu zover opgeschoten zijn met de menselijke waardigheid daarbij kun je een vraagteken zetten denk ik. In september ga ik 3 weken naar de VS. Ik neem het kleine boekje ‘Zo werkt Amerika’ mee om nog maar eens te vergelijken. Ik zal er tezijnertijd een verslag van doen.
Gijs Wildeman
Augustus 2016