
Bij het overlijden van Arend Timmerman, Bouwbond FNV.
Arend Timmerman (1947 – 2025)
Arend Timmerman werd geboren op 16 februari 1947 in Heemstede en overleed op 20 april 2025 in Arnhem.
Aanvankelijk wilde hij varen op de grote vaart. Hij ging op voor stuurman maar bleek kleurenblind te zijn en dat ging niet samen. Bovendien trok ook de liefde Arend weer naar de vaste wal. Hij trouwde en ging in Schoonhoven wonen.
Dat zijn vrouw ziek werd en overleed, was een moeilijke periode in Arends leven. Later leerde hij een ander kennen met wie hij de rest van zijn leven gelukkig is geweest. Tijdens de uitvaart getuigden de kinderen uit dit samengestelde gezin van de geweldige vaderrol die Arend heeft vervuld voor alle kinderen en later ook voor de kleinkinderen.
Bouwbond NVV
Arend werkte bij de Federatie Bouw- en Houtbonden in Woerden op de afdeling Rekening Courant. De bond voerde in die jaren de werkloosheidswet uit voor het Sociaal Fonds Bouwnijverheid en bouwvakkers ontvingen hun vakantiegeld via de bond. Dat vereiste veel administratief werk dat gecontroleerd moest worden.
Arend Timmerman vervulde op het hoofdkantoor van de bouwbond in de loop van de jaren verschillende functies.
Ik heb Arend leren kennen in Amsterdam waar ik enkele jaren als administrateur / PV op het kantoor van toen nog de Bouwbond NVV aan de PC Hooftstraat werkzaam was. Arend controleerde mijn administratie, serieus werk maar met Arend ging dat nooit zonder humor.

Arend had meer in zijn mars. In de tachtiger jaren solliciteerde hij naar de functie van districtsbestuurder in Gelderland waar hij met name opereerde in het rayon Betuwe.
In de jaren ’90 kwamen we elkaar weer tegen. Ik was inmiddels districtshoofd in Overijssel / Flevoland en er kwam een fusie tussen die regio en de regio Gelderland, met een kantoor in Deventer. Vanaf dat moment werkten we in hetzelfde team.
Ik herinner mij het volgende, tijdens de bouwstaking van 1995. Arend zag op tegen het in staking brengen van bouwobjecten maar het lukte hem steeds wel. Hij verstond de kunst om mensen aan te spreken en te overtuigen voor de goede zaak. In de A2 bij Zaltbommel werd de Waalbrug verbreed, een moeilijk object, maar het ging goed. Arend kreeg het object ‘plat’. Ik vergeet nooit de vreugde in zijn ogen toen hij mij dit resultaat meldde.
Arend werkte niet alleen voor de bond maar was ermee vergroeid. Een vakbondsman in hart en nieren, een collega waar je van op aan kon. Hij was een Bourgondiër en dat schiep een band tussen ons waar we beiden van hebben genoten. In restaurant De Betuwe in Huissen komen we nog regelmatig met een aantal collega’s bij elkaar, daar hoorde Arend ook nadrukkelijk bij.
We gaan hem in heel veel opzichten zeer missen.
Theo van Amersfoort,
mei 2025
